Ervaringen
Stille crematie
“Zet mij maar in een kartonnen doos achter het crematorium, dan vinden ze me vanzelf!” Eigengereid, zo kun je onze vader het best omschrijven. Zijn twee zonen winden er geen doekjes om. Hij was een druk zakenman en voor zijn werk vaak in het buitenland. De opvoeding kwam grotendeels op onze moeder neer. We kamen echt niets tekort, alleen aandacht van onze vader hebben we amper gekend.
Nadat hij niet meer deelnam aan het arbeidsproces viel hij in het beruchte zwarte gat. Hij vermaakte zich met lezen, tv kijken en muziek luisteren bij de open haard. De relatie tussen onze ouders was oppervlakkig. Ze konden niet met elkaar, maar ook niet zonder elkaar. Ze woonden gelukkig in een groot huis en hadden ieder hun eigen ruimtes. Er was weinig wat hen met elkaar verbond, hooguit dat onze moeder voor hem waste en kookte.
Na onze moeder overleed werd hij een echte kluizenaar. Hij verwaarloosde zichzelf, kookte niet, het huis vervuilde, de tuin en het huis werden niet meer onderhouden. Dit bespreekbaar maken was uit den boze, het gaf ons een machteloos gevoel. We bezochten hem regelmatig met onze kinderen en daar genoot hij echt van. Als we naar huis gingen liep hij altijd mee naar de auto en bleef zwaaien tot we aan het einde van de straat de bocht om reden.
Toen zijn gezondheid minder werd weigerde hij een arts te raadplegen. Uiteindelijk moesten wij noodgedwongen voor hem beslissen. Er kwam thuiszorg die hem dagelijks liefdevol verzorgde. Respect voor deze mensen, want het was geen ‘gemakkelijke’ client. Toen zijn levenseinde naderde bleven we dag en nacht bij hem. We hadden intieme gesprekken en hij deelde met ons zijn gevoelens. We leerden een heel andere vader kennen! En nu staan we voor de taak zijn uitvaart te regelen naar zijn wens. Hoe doen we dat op een respectvolle manier?
In ieder geval is duidelijk dat zijn afscheid sober en ingetogen moet zijn. We bespreken met elkaar de mogelijkheden. En zo komen de zonen tot het besluit dat vader na zijn overlijden in een kartonnen kist wordt opgebaard voor de open haard tussen al zijn boeken in de woonkamer. Na de uitvaart ontvangt een aantal bekenden een kennisgeving van zijn overlijden. Op de dag van zijn crematie wordt een aantal familieleden uitgenodigd om bij hem thuis afscheid te komen nemen. Uiteraard is daar enige voorbereiding voor nodig. Het huis wordt gepoetst en in de tuin gesnoeid zodat het terras weer begaanbaar is.
Op een mooie zomerse dag wordt in kleine kring in zijn huis afscheid genomen. Zijn muziek wordt gedraaid, er worden herinneringen gedeeld en er is een hapje en een drankje. Aan het einde van de middag arriveert de chauffeur met de rouwauto. Alle aanwezigen begeleiden vader uit huis naar de rouwauto. Na een laatste groet vertrekt de rouwauto door de erehaag van buren naar het crematorium. De chauffeur opent zijn raam en zwaait met zijn hand uit het raam tot hij aan het einde van de straat de bocht om rijdt. Dit is zoals pa het gewild zou hebben snikken zijn zonen tevreden…