Ervaringen
Het graf van opa
Over twee dagen wordt opa begraven. Daarom bezoeken we vandaag de begraafplaats met oma, haar kinderen en kleinkinderen. De afgelopen dagen zijn we bezig geweest met de voorbereidingen voor de dag van de uitvaart. Vandaag nemen we de tijd om het graf voor opa te bezoeken. Het is voor de familie fijn om alvast de plaats van het graf gezien te hebben.
Best spannend is het ook wel voor de kleintjes. Het is voor het eerst in hun leven dat ze de dood van zo dichtbij meemaken. Bij oma thuis heb ik ze al een paar keer ontmoet. Naast verdriet zie je ook dat hun leven ook ‘gewoon’ blijft bestaan uit naar school gaan, buiten spelen en een patatje eten.
Maar vandaag staat een bezoek aan de begraafplaats op de planning. Als iedereen is gearriveerd vertel ik waar het graf ongeveer is. Het is best ver, helemaal achteraan de begraafplaats. Als ik de kleinkinderen vraag of ze ook zo’n eind kunnen lopen weten ze me snel te overtuigen door te laten zien hoe hard ze zelfs kunnen rennen!
We wandelen rustig richting het graf en ik vertel welke route we overmorgen gaan lopen. Dat we dan een rijdende wagen hebben waarop de kist van opa komt te staan. En wie dat wil mag helpen om de wagen te duwen. Er is volop belangstelling van de kleinkinderen.
Bij het graf aangekomen is iedereen even stil. Het is best confronterend om te realiseren dat opa hier komt te liggen. Maar dan komen de eerste vragen… Wie graaft het gat? Hoe diep wordt het gat? Hoe doen ze de kist erin? Wie maakt het gat weer dicht? Hoeveel mensen gaan er in een graf? Ligt er nu ook al iemand anders in dit graf? En kan je die dan zien als opa wordt begraven? Geen enkel detail blijft onbesproken, ze zijn een en al oor.
Dan is het tijd om weer terug te lopen. De kleintjes worden vrijer en rennen over de paden langs de bestaande graven. Alle grafmonumenten, beeldjes, afbeeldingen, foto’s, teksten, kaarsjes en andere attributen worden door hen bezichtigd. Ze vertellen aan elkaar het hoe en waarom van alles wat ze zien, waarbij hun fantasie hen niet in de steek laat. Een afbeelding van een vrachtauto op een grafsteen is voor hen duidelijk: “Deze is zeker onder een vrachtauto gekomen?”, vragen ze. Deze kinderlogica behoeft enige uitleg…
Op de parkeerplaats treffen we de begraafplaatsbeheerder. Uiteraard is hij bereid om alvast de rijdende wagen te laten zien waarmee we opa naar het graf gaan rijden. De kleintjes willen alvast even oefenen met het rijden en laten zien dat het hen vast en zeker gaat lukken. “Wat een fijne middag was dit”, zegt oma bij het vertrek. “We hebben een mooie herinnering gemaakt…”